Αρχικά να πω ότι ήταν ο χειρότερος ποδοσφαιρικός αγώνας που έχω δει τουλάχιστον φέτος (και βλέπω πολλά από όλη την Ευρώπη πιστέψτε με). Μηδαμινές φάσεις, πολλά λάθη εκατέρωθεν, ένα μαρτύριο εν ολίγοις που παρακαλάς να τελειώσει γρήγορα.
Αυτό οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό και στον ΠΑΟΚ που πήγε αποκλειστικά για την ισοπαλία, δεν ρίσκαρε καθόλου, παρά μόνο λίγα λεπτά πριν το τέλος και είχε στηθεί έτσι για να μην χάσει. Εκμεταλλεύτηκε βέβαια και την ανυπαρξία και δυσκολία του Άρη να σκοράρει που έχει τη χειρότερη επίθεση μακράν στο πρωτάθλημα και κατάφερε τον αρχικό του στόχο.
Δεν ξέρω επίσης πόσο μπορεί να επηρέασε η τραγική είδηση λίγες ώρες πριν τον αγώνα που αφορούσε τον Πάμπλο Κοντρέρας, έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές για εμένα που έχουν φορέσει τα ασπρόμαυρα. Έμαθε ότι έχασε τον πατέρα του στη Χιλή και όπως είναι φυσικό δεν επηρέασε μόνο αυτόν στη ψυχολογία αλλά όλη την ομάδα. Γιατί ο ΠΑΟΚ είναι οικογένεια και το έχει δείξει πολλές φορές και στις χαρές λοιπόν και στις λύπες πρέπει να γίνεται μια γροθιά και να στηρίζει ο ένας τον άλλον. Συγκινητική και παλικαρίσια η εμφάνιση του μέσα στο γήπεδο που δεν μαρτυρούσε καθόλου τη στεναχώρια και το δράμα του. Πραγματικά πολύ μεγάλος παίχτης που παίζει πάντα με όλες του τις δυνάμεις και με τεράστια ψυχή.
Επίσης στο μυαλό όλων σίγουρα ήταν και το παιχνίδι του κυπέλλου της Τετάρτης με τον Ολυμπιακό που έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα είναι ένα από τα σημαντικότερα της χρονιάς.
Ανασύνταξη δυνάμεων λοιπόν για την Τετάρτη όπου πρέπει να δοθεί μια μεγάλη μάχη και μέσα στο γήπεδο από τους παίκτες αλλά και έξω από αυτό από όλους εμάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου