Στα ίχνη της Τρόικας
-
Ντοκιμαντέρ των Harald Schumann και Árpád Bondy που εξέπεμψε στις 9/3/15 το
1ο κανάλι της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης ARD και ξεσήκωσε θύελλα
αντιδράσεων.
17 Νοε 2009
Το Κύκνειο άσμα ή το πέταγμα του Γερμανού;
Μπορεί η Εθνική ομάδα να δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για την πρόκριση της στο Μουντιάλ της Αφρικής όμως αυτή τη φορά επιλέγω να είμαι σκληρός στα λόγια μου για τους διεθνείς μας και κυρίως για τον προπονητή μας Όττο Ρεχάγκελ γιατί και ρεαλιστής είμαι και δεν έχω συνηθίσει να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου.
Η Ελλάδα το Σάββατο ναι μεν σύμφωνα με τον Όττο κατάφερε να μην δεχτεί γκολ που ήταν ο στόχος της αλλά με τη μπάλα που (ΔΕΝ) έπαιξε κατάφερε να ξενερώσει και να αποκοιμίσει όλους τους Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους και μη που την παρακολουθούσαν με αγωνία.
Το να παίζεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο με ένα τελείως ανορθόδοξο σύστημα όπως αυτό στο παιχνίδι με την Ουκρανία με 5 αμυντικούς, 2 μέσους και 3 επιθετικούς και μάλιστα μέσα στην έδρα σου όταν και θέλεις ένα θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να γραφτεί στην ιστορία. Αυτό το έκτρωμα που είδαμε όλοι στο γήπεδο απλά δεν υπάρχει και θέλει προσπάθεια για να το καταφέρει κάποιος.
Έβαλε τρία στόπερ και δύο ακραία μπακ στην άμυνα με στόχο να ανεβαίνουν και να βοηθάνε τους δύο στο κέντρο, αυτή η κίνηση του θα δικαιολογούνταν μόνο αν υπήρχαν διαθέσιμοι ο Σειταρίδης με τον Τοροσίδη που μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά καλά και όχι ο Βύντρα με τον Σπυρόπουλο που ακόμα και στα αμυντικά τους καθήκοντα είναι ασταθείς.
Στο κέντρο είχε μόνους και έρημους να κάνουν παιχνίδι τον Καραγκούνη και Κατσουράνη που είναι σαφώς οι καλύτεροι μας αλλά ως γνωστόν είναι καταπονημένοι και κουρασμένοι από τα συνεχή παιχνίδια τους με τον Παναθηναικό και σίγουρα χρειάζονταν περισσότερες βοήθειες.
Τα μεγαλύτερα σφάλματα πάντως τα έκανε στις αλλαγές εκεί όπου για να χωρέσει τον πολυαγαπημένο του Χαριστέα έκανε άνω-κάτω την ομάδα. Έβγαλε εκτός τον καλύτερο και πιο δραστήριο παίκτη του πρώτου ημιχρόνου, Σαλπιγγίδη, έβγαλε επίσης τον Γκέκα που είναι ο μοναδικός αξιόπιστος σέντερ φορ και ακόμα και μιά φορά να του παρουσιαστεί η ευκαιρία θα το βάλει το γκολ και αντίθετα άφησε μέσα τον Σαμαρά που ήταν ανούσιος και σε κακή μέρα. Επίσης αγνοεί επιδεικτικά τον πιο ταλαντούχο παίκτη της Εθνικής, ο οποίος παίζει και σε θέση που δεν έχουμε άλλον καλύτερο τον Νίνη. Αντίθετα έδωσε ανέλπιστη ευκαιρία στον Μήτρογλου αλλά και στον Πλιάτσικα που φαίνεται να εμπιστεύεται συχνά-πυκνά. Είναι φανερό πως τον τελευταίο καιρό ο Γερμανός είναι σε σύγχυση και δεν εμπιστεύεται πλέον ούτε τον εαυτό του αλλά ούτε και τους ποδοσφαιριστές του.
Μετά και τις οριστικές απουσίες του Τοροσίδη και του Χαλκιά υπήρξε τηλεφώνημα-πρόσκληση στον Τραιανό Δέλλα (που έχει αποσυρθεί εδώ και δύο χρόνια από την Εθνική) για να συμμετέχει κανονικά στην αποστολή, με τον έμπειρο αμυντικό όπως ήταν λογικό να μην δέχεται. Ναι καλά ακούσατε, το μόνο που μένει τώρα να δούμε είναι να ξανακαλέσει και τον Τσιάρτα, τον Ντέμη Νικολαίδη αλλά και τον Θοδωρή Ζαγοράκη. Μην κολλάτε στο ότι έχουν αποσυρθεί και παρατήσει το Ποδόσφαιρο εδώ και πολύ καιρό, σημασία έχει η εμπειρία...
Συγχωρέστε με αλλά όλες αυτές οι κινήσεις πανικού των μελών της Εθνικής μόνο ερασιτεχνισμό δείχνουν.
100 συμμετοχές συμπληρώνει με το παιχνίδι στην Ουκρανία ο "Θεός" Όττο όπως τον αποκαλούσαμε κάποτε και θα ήταν ιδανικό σενάριο να γιορτάσει αυτό το γεγονός (μαζί και όλοι οι Έλληνες) με μία πρόκριση σε ένα Μουντιάλ. Μακάρι να βγω ψεύτης αλλά περισσότερο για Κύκνειο άσμα βλέπω το παιχνίδι.
Για να μην παρεξηγηθώ, βεβαίως και το κατόρθωμα που έκανε μαζί με όλα τα παιδιά το 2004 στην Πορτογαλία δεν πρόκειται να το ξεχάσει κανένας και έχει γραφτεί ανεξίτηλα στις σελίδες της ιστορίας μας. Είναι μακράν ο πιο πετυχημένος προπονητής που πέρασε απο το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και όχι μόνο για τα αποτελέσματα του αλλά κυρίως για την νοοτροπία και φιλοσοφία που έδωσε στην ομάδα,.
Όμως ο Όττο έκανε ένα τεράστιο λάθος, δέχτηκε και μετά το Έπος της Πορτογαλίας να είναι στον πάγκο της Ελλάδας γνωρίζοντας ότι δεν είχε τις απαραίτητες δυνάμεις για να αντεπεξέλθει με αποτέλεσμα αυτό που ζούμε τώρα να είναι ο απόλυτος κορεσμός του σε όλο του το μεγαλείο.
Μακάρι να διαψευσθώ σε αυτά που γράφω, να λάμψει το άστρο αυτής της Εθνικής ακόμα μία φορά και να δώσουμε το παρών το καλοκαίρι στη Νότιο Αφρική.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου